Toen ik vandaag dit zag in De Standaard, moest ik daar in eerste instantie smakelijk om lachen, maar tegelijkertijd vond ik het ook een geweldig initiatief. Ikzelf ben de leeftijd al wel ontgroeid dat mijn ouders er nog geld voor zullen kunnen krijgen, maar wat erger ik me toch aan al die 
onopgevoede kinderen op restaurant. Dat een kind eens wat luider lacht dan gewoonlijk, dat is te begrijpen. Maar ronduit het ettertje uithangen, roepen en tieren, onbeleefd zijn, man wat heb ik daar een hekel aan! En het zijn er veel hoor, die tegenwoordig blijkbaar niets meer meekrijgen van thuis…
Mijn ouders eten al eens graag in de Colmar. Ik ben daar minder fan van, maar het is niet heel duur, we kunnen eens samen iets doen zonder dat mama uitgebreid hoeft te koken dus ach. En dat is een buffet. En daar zie je soms de meest waanzinnige dingen. Ik had als kind altijd een beetje “schrik” van ouderen, allez, “ontzag” is misschien een betere uitdrukking. Dat hoort imho ook zo. Maar tegenwoordig lopen die onbeleefde beren je gewoon onderuit. Mijn nicht geeft les en die vertelt zelfs dat als ze stoute kinderen strafwerk geeft, ze het dikwijls nog mag uitleggen aan de ouders ook omdat die niet akkoord zijn…